Niet-zelfbewoningsclausule

In de niet-zelfbewoningsclausule staat dat de verkoper nooit zelf in de woning heeft gewoond. Daardoor weet hij ook niets van eigenschappen en/of gebreken die hij wel zou weten als hij wél zelf in de woning had gewoond. Door de niet-zelfbewoningsclausule aan de koopovereenkomst toe te voegen zijn al deze eigenschappen en/of gebreken voor het risico van de koper. 

Wanneer gebruik je de niet-zelfbewoningsclausule?

Woningcorporaties, maar ook opkopers van woningen en beleggers gebruiken deze clausule vaak. Zij hebben zelf niet in de woning gewoond en weten daarom ook niets van dit soort gebreken en/of eigenschappen af. Ook erfgenamen gebruiken deze clausule vaak, omdat zij zelf ook niet in de woning hebben gewoond. Dan kun je ook niet weten dat bijvoorbeeld het stopcontact links boven op de grote slaapkamer niet werkt.

Gevolgen van de niet-zelfbewoningsclausule

Als je ziet dat de niet-zelfbewoningsclausule is opgenomen, dan heb jij als koper een verzwaarde onderzoeksplicht. Als koper weet je dat de kans groot is dat je eigenschappen en/of gebreken tegen zult komen, die je bij een woning waar deze clausule niet is opgenomen, wél vanaf zou weten, omdat de verkoper een informatieplicht heeft. In dit geval kan de verkoper niets melden, omdat hij die informatie gewoon niet heeft. 

Voer daarom altijd een bouwkundige keuring uit als je een huis wil kopen met een niet-zelfbewoningsclausule. Dan voldoe je in ieder geval aan je onderzoeksplicht. Als er grote gebreken aan het licht komen, dan kun je altijd terugvallen op die bouwkundige keuring en de verkoper toch verantwoordelijk stellen voor de eventueel te maken herstelkosten. Bekijk de woning zelf ook grondig. Houd er rekening mee dat je alsnog dingen tegen zult komen die je graag van tevoren had willen weten.